Filmin konusu: 1944 yılı İspanya’sında, sivil savaş kargaşası sona ermiş görünse de, Navarra’nın kuzeyindeki dağlık bölgelerde çatışmalar sürmektedir. Kendi hayal dünyasında yaşayan 10 yaşındaki Ofelia, hamile annesi Carmen’le birlikte, Navarra’ya, üvey babası Kaptan Vidal’in yanına gider.
Kaptan Vidal, faşist yönetimin emrinde çalışan ve sınırları isyancılardan temizlemekle görevli bir memurdur. Sert mizacı ve otoriter tavrı nedeniyle üvey babasıyla en ufak bir yakınlık kuramayan Ofelia, bir gün arka bahçelerinde, esrarengiz bir labirent keşfeder. Bu labirentin içinde tanıştığı, gövdesinin yarısı insan yarısı yaratık olan Pan’la yaşayacakları, Ofelia’nın bütün yaşamını değiştirecektir.
Son günlerde ön plana çıkan fantastik yapım filmlerden epey farklı Pan'ın labirenti. öncelikle ortada iki tane boyut var. ve bunlar film boyunca iç içe veriliyor. Birincisi Ofelia'nın hayal dünyası ki ben filmi izlerken son ana kadar acaba gerçekten Pan var mı yok mu anlayamamıştım. İkincisi ise Vidal'ın kanlı oyunlarını sergilediği gerçek dünya. Film vermek istediği mesajı ilk andan itibaren o kadar başarılı bir şekilde örmüş ki son anda gelen vurucu hamleyle baştan beri olan yargılarınızı alt üst ediyor. Film geçen yıllarda ikinci kez gösterime girdi. Ve bir kez daha büyük beğeni kazandı. Ve yılın en iyi filmi seçildi.
Fragman sizlerle:
 |
Konunun buradan sonraki kısmı filmin sonuyla ilgili bilgi veriyor!!!
Filmin sonunda kızın ölümü beni derinden sarstı. Tamamen bir hayal dünyasında yaşıyordu ve körü körüne inanıyordu. Ancak son anda kardeşi yerine kendini feda etti. o yaşta bir çocuk için attığı büyük bir adımdı.
Bir süredir düşünüyorum da zamanın en iyi filmleri hep sonu kötü biten filmler olmuştur. Akılda kalıcılığı daha fazla olduğu için mi yoksa insanoğlu mazoşist de dramdan zevk mi alıyor kestirebilmiş değilim. Ama yine olsa yine izlerim dediğim filmlerden bir tanesi ki dramı hiç sevmem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
eklemek istediğin bir şey varsa çekinme, söyle :)